Franz Kafka schrijft brieven: de avonturen van een pop
De bekende schrijver Franz Kafka heeft niet meer lang te leven. In zijn laatste jaren geniet hij van een bijzondere romance met Dora Diamant, een jonge Joodse vrouw.
Samen wandelen ze vaak in zijn favoriete park.
Op een dag komen ze op zo’n wandeling een klein meisje tegen. Ze zit op een bankje hartverscheurend te huilen.
Kafka vraagt haar wat er aan de hand is en snikkend vertelt ze hem dat ze haar pop verloren is.
Kafka kijkt haar even aan en zegt dan: “Jouw pop is op reis gegaan!”
“Hoe weet je dat?”, vraagt het meisje.
“Nou, dat stond in haar brief.”
“Welke brief?”, vraagt het meisje ongelovig.
“Ik heb hem niet bij, maar ik kan haar brief morgen wel meenemen.”
Kafka gaat thuis gelijk aan zijn bureau zitten om de brief te schrijven. Serieus en ingespannen; alsof hij bezig is aan een nieuw boek.
De volgende dag haast Kafka zich met Dora om dezelfde tijd naar het park, met de brief. Het meisje zit op het bankje op hem te wachten. Samen lezen ze de brief.
Het spijt de pop echt, maar ze is het zat geworden om maar steeds dezelfde mensen te zien. Ze wil naar andere landen, nieuwe vrienden maken. Ze houdt wel van het meisje, maar ze wil ook op avontuur, en daarom zullen ze elkaar een tijdje niet zien. Maar, zo belooft de pop in de brief, ze zal haar elke dag schrijven en vertellen over haar avonturen.
En dat is precies wat Franz Kafka (die dan al verzwakt is door zijn ziekte) elke dag doet. Een brief schrijven van de pop voor het meisje. Drie. Weken. Lang.
De pop wordt ouder. Ze gaat naar school. Ze maakt nieuwe vrienden en vriendinnetjes. Ze blijft schrijven dat ze van het meisje houdt, maar dat het niet lukt om naar huis te komen.
Uiteindelijk, na veel avonturen, wordt ze verliefd. Ze trouwt. En ze vertelt over de bruiloft en het huis waar ze daarna met haar man gaat wonen.
En dan, drie weken later, zegt de pop het meisje, haar liefste vriend, gedag. En dat is dan ook goed. Want drie weken lang waren het al de brieven die het meisje troosten.
Opmerkingen bij het verhaal
Soms bestaan anekdotes al heel lang, maar kom je ze voor het eerst tegen. Dat had ik met deze anekdote die ik via Facebook en het internet zag, en die me raakte. Franz Kafka leeft al een tijd niet meer, maar wat is dit een mooi verhaal over de troostrijke kracht van verhalen.
Er doen verschillende versies van dit verhaal de ronde, dit is een voorbeeld van een verhaal dat langzamerhand een mythe geworden is.