Kerstverhaal (volwassenen): Kerst bij de Kapper
Buiten was het guur weer en joeg de wind de sneeuw in het rond. Maar binnen, binnen in de warme kapperszaak…
… speelde de radio zijn favoriete kerstliedjes. Kapper Sergio bezemde met ferme vegen de haren rond zijn kappersstoelen weg. Hard werken, die kerstperiode, maar ook beregezellig. Zo meteen de laatste klant, en dan lekker een paar dagen genieten met de familie.
Voor de deur stopte een taxi. De taxichauffeur hielp een oude dame uit de auto. Aan zijn arm bracht hij haar door de glibberige sneeuw naar de deur.
“Ha die Gerda, kom binnen meid!”
De deur ging snel weer dicht om de sneeuw en de kou buiten te houden. Over een uur zou ze door een andere taxi weer opgehaald worden.
Gerda zakte neer in de kapperstoel. “Koffie was het hè, met melk en suiker?” Ze knikte.
De groeven in haar gezicht zagen er dieper uit dan anders, en haar ogen keken wat waterig in de grote kappersspiegel. Op zijn gemakje maakte Sergio een kopje koffie. “’t Is koud hè Gerda.” Ze knikte.
“Hoe is het ermee, Gerda?”, zei Sergio terwijl hij haar het kopje koffie gaf en achter haar ging staan. Ze keek hem in de spiegel aan.
“Moeilijk, Sergio, moeilijk. Ik wil niet klagen hoor, maar… ik mis hem zo.”
Ze keken allebei naar de stoel. De stoel waar hij altijd zat om de vrouwenblaadjes te lezen die op het tafeltje lagen. En naar het bankje buiten voor het raam, waar ‘ie dan altijd even ging zitten roken terwijl hij op haar wachtte.
Sergio knikte. Ondertussen zette hij de benodigdheden voor het knippen en watergolven klaar. 21 jaar knipte hij ze al. Ze kwamen altijd samen. En wat een lol hadden ze gehad met z’n drieën. Er had zelfs wel eens een klant gevraagd of ze broers en zussen waren. Ja, zijn dag was al goed geweest als hij ’s morgens hun afspraak had zien staan in zijn agenda.
“Ga je nog wat leuks doen met de kerstdagen?” Stomme vraag. Ze hadden geen kinderen gehad en de meeste familie was al overleden.
Moedig keek ze hem aan. “Ik ga er het beste van maken, Sergio.”
Hij staarde naar de beslagen ramen. “Zelfde als de vorige keer?”
Ze knikte, maar toch aarzelde hij. Wat er nu in zijn hoofd rondspeelde. Dat kon toch niet? Maar, waarom eigenlijk niet? Waarom niet gewoon doen?
Snel begon hij te praten, ratelen haast. “Zeg Gerda, wat als ik je eens een heel nieuw, ander, feestelijk kapsel geef. Met een verrassing? Nee, geen vragen stellen. Ik heb een plan! Vertrouw me!”
Ze keek hem nieuwsgierig aan. Toch ook met een klein glimlachje om haar mond. Die gekke Sergio ook altijd.
Toen hij klaar was herkende ze zichzelf niet meer terug. Die blauwpaars geverfde lok, dat kon toch eigenlijk niet voor een dame van haar leeftijd… Maar, het had ook wel iets chique. En Sergio had gezegd dat het goed bij haar ondeugend glinsterende ogen pastte.
De taxi stond al een tijdje buiten te wachten. “Maar Sergio…”
“Ssst, niets vragen, mijn plan is nog niet klaar!”
Hij hielp haar in haar jas en in de taxi. Hij smoesde wat met de chauffeur en keek haar nog een keer met een grijns aan.
“Morgen om tien uur word je opgehaald. Doe je feestelijke jurk aan!”
Op eerste kerstdag stapte Gerda ’s morgens nieuwsgierig en opgewonden in de taxi. Die stopte bij een huis dat ze helemaal niet kende. De deur zwaaide open en daar stond, met een rode kerstmuts op zijn hoofd en een enorme lach op zijn gezicht: Sergio! Hij kwam naar haar toe, kuste haar op haar wangen en nam haar mee naar binnen.
“Broers, zussen, neefjes en nichtjes. Vandaag hebben we een eregast, die ik speciaal uitgenodigd heb omdat ik het zo’n fijn mens vindt. Dames en heren: Gerda!”
Een beetje verlegen maar toch ook wel genietend ging Gerda op in de warmte van de familie. Een uurtje later keek ze dankbaar naar Sergio. Hij grijnsde terug en gaf haar zijn grootste knipoog.
De kapper bestaat echt
Ik heb dit kerstverhaal ooit geschreven als kerstcadeau voor mijn kapper. Het is niet echt gebeurd, maar bij hem… had dit zomaar echt kunnen gebeuren. In deze versie heb ik wat dingen aangepast en de naam van de kapper veranderd.
Tips van de verhalenverteller
Dit verhaal voor volwassenen is een kort, rustig, gevoelig verhaal. Het raakt aan thema’s als verlies en gemis. Neem ook die rust tijdens het vertellen.
Omdat ik een concrete persoon in mijn hoofd heb bij dit verhaal, zie ik de plek waar die werkt voor me. Misschien moet je voor jouw vertelling een andere persoon kiezen, die jij kent, en die dit ook gedaan zou kunnen hebben?
Tip: hier vind je mijn links naar andere kerstverhalen voor volwassenen
Gebruik van dit kerstverhaal
Dit verhaal is bedacht en geschreven door Rudolf Roos.
Wil je dit kerstverhaal vertellen of voorlezen? Je hebt mijn toestemming om het op jouw manier te vertellen of voor te lezen. Hierbij geldt: mondeling, voor live publiek, zonder het maken van (digitale) opnames.
💡 Als je dit verhaal waardevol genoeg vindt om te vertellen of voor te lezen, geef dan indien mogelijk iets terug door via deze link een donatie te doen.
