Verhalenverteller leest: Absalom, Absalom! (William Faulkner)
Dit boek was zo lastig te lezen dat het bijna het einde was van mijn 100 beste boeken project!
En toch vond ik het een geweldig boek! Totaal anders dan De leerschool der liefde (Gustave Flaubert), dat ik ervoor las.
Gruwelijk lange gecompliceerde zinnen
Een uitstekende bespreking van dit boek door Machiel Jansen begint zo:
In 1956 werd William Faulkner de vraag gesteld wat hij te zeggen had tegen lezers die zijn werk zelfs na twee of drie keer lezen niet begrepen. ‘Lees het vier keer,’ antwoordde hij.
Machiel Jansen op Literair Nederland
Toen ik dat las (ik had het boek inmiddels al uit), moest ik hard lachen. Ja, dit boek moet je eigenlijk vaker lezen.
Voor mij was één keer al een heftige ervaring. Op sommige bladzijden stonden eindeloos lange zinnen (2 of 3 per bladzijde). Zinnen vol met ingewikkelde constructies en teveel bijvoeglijke naamwoorden. Zinnen waarbij je van te voren een grote hap lucht inademde en dan bleef lezen om met ingehouden adem te proberen de punt aan het einde te halen.
Ik had één voordeel. Omdat ik deze uitdaging van het lezen van de beste boeken ooit aangegaan ben, was opgeven geen serieuze optie. Ik kon het boek wel wegleggen, maar wist dat ik er toch doorheen moest. Soms las ik twee bladzijden, soms vijf. Op een goede dag 30.
Hitte in het Zuiden van de States
Tijdens het lezen begreep ik lang niet alles, maar ik had al snel door: je moet ook niet alles willen begrijpen in dit boek. De sfeer, de hitte, de broeierigheid van het zuiden van de States, krijg je sowieso mee. Het racisme dat overal doorheen wortelt, het complexe leven en de intense keuzes. Ook al begrijp je niet alles wat er gebeurt, de sfeer voel je wel, en die neemt je mee.
Puzzel het verhaal bij elkaar
Al snel aan het begin van het boek kom je er achter wat er voor vreselijks gebeurd is. Maar waarom? Waarom de personen doen wat ze doen, daar kom je gedurende het boek langzaam achter. Het is daarbij niet altijd duidelijk wie je nou zijn of haar versie van het verhaal aan het vertellen is.
Terwijl het lezen al een intense klus is (ik heb weinig moeilijkere boeken gelezen dan dit), ben je ook aan het puzzelen hoe alles nu gebeurt is. Toch zit er genoeg verhaal in dat je meeneemt, pas om de zoveel tijd krijg je genoeg adempauze om de eindjes aan elkaar te knopen.
Een uitdaging maakt je betrokken
Wat ik interessant vond om te merken, is dat als een boek veel van je vraagt, je er ook enorm door gegrepen kunt worden. Absalom, Absalom! lezen vroeg al mijn aandacht en concentratie. Tegelijk geef je daarbij zoveel aandacht aan de personages en alles wat er in het boek gebeurt, dat het ook een bijzondere ervaring wordt.
Als verhalenverteller merk ik soms dat verhalen te gemakkelijk zijn. Ze vragen te weinig van een volwassen publiek. Als je ze moeilijker vertelt, moet je publiek meer aandacht en concentratie bij je verhaal hebben. Als ze die uitdaging aangaan, krijg je een enorm betrokken publiek en beleef je met elkaar het verhaal intenser.
Yes! I did it!
Hooggewaardeerde William Faulkner… bedankt! Je had me bijna klein gekregen, maar ik ploegde door. Uiteindelijk heb ik veel plezier beleefd aan je ‘Absalom, Absalom!’
De sfeer waarin je me meenam en de uitdaging om me vast te bijten in het boek, maakten het lezen ervan ook tot een bijzondere ervaring.
Het volgende boek is opnieuw een boek uit de USA. Kom maar op, Huckleberry Finn!
