Verhalenverteller leest: Aeneis (Vergilius)
Soms stukken lezen als een moderne film, anderen als een uittreksel van de gemeentelijke basisadministratie. Wat een boek!
Na de makkelijk leesbare avonturen van Huckleberry Finn, was dit weer een boek in mijn 100 beste boeken project dat een grotere uitdaging was.
Krachtige beelden en wervelende scenes
Maar wat een begin! Ruziënde goden, kolkend water, een schipbreuk. Ik werd gelijk meegesleept. Beeldend, boeiend, knap gedaan.
“De bemanning schreeuwt. Touwen schuren, kraken, piepen. Plotseling vullen donkere wolken de lucht, nemen het daglicht weg van de Trojanen. De zwarte nacht landt onheilspellend op het water met donder die buldert van oost naar west, bliksemflitsen die de hemel teisteren – dood, overal, mannen oog-in-oog met hun einde.”
Aeneis, Vergilius, boek 1 (geparafraseerd Rudolf Roos)
Ik was ook een beetje verbaasd. Ik had toch gedacht dat het een stuk saaier zou zijn. Het is tenslotte al 2000 jaar oud.
Maar, zo zei ik hoofdschuddend tegen mezelf: “Wat had je dan gedacht, Rudolf? Dat boek is al 2000 jaar beroemd. Jij komt net kijken. Natuurlijk is het niet zomaar een saai boek!” 🙂
Ook later in het boek kwam ik veel stukken tegen die zo als het script van een film zouden kunnen dienen. Het is knap hoe beeldend Vergilius dat opschrijft.
Emoties, emoties, emoties
Net zoals in de Illias en de Odyssee, waar Vergilius zijn inspiratie vandaan haalde, zit ook de Aeneis vol krachtige emoties. Grote wanhoop, extatische vreugde, zuchtende opluchting, kokende woede, brandende verliefdheid; alles zit erin. Heerlijk!
Het Spel van de Goden
Die emoties zitten niet alleen bij de mensen, maar ook bij de goden. Oppergodinnen Juno en Venus voeren een verwoede strijd. Juno tegen Aeneas en zijn Trojanen, Venus, als moeder van Aeneas, opkomend voor haar zoon.
Waar het echt uit de hand dreigt te lopen, is daar natuurlijk altijd Jupiter, de oppergod, die dan de partijen toespreekt en de grenzen stelt.
Om dit te kunnen volgen is het wel handig dat je iets van de Romeinse godenwereld weet.
Arme Dido
Emotioneel had ik het meest te doen met Dido. Zonder al te veel te verklappen, zij viel als een blok voor Aeneas, maar… hoe dat afloopt. Wat een drama, wat een tragedie.
Het is knap hoe Vergilius dan een goed verhaal weet te vertellen, en tegelijkertijd aan de oorspronkelijke lezers ook een goed idee / een goede verklaring geeft waarom er sinds die tijd zoveel oorlog tussen Rome en Carthago gevoerd is.
Voorkennis bij Aeneis (Vergilius)
Om dit boek plezierig te kunnen lezen heb je wel wat voorkennis nodig. Meestal sla ik de introductie van de boeken over, omdat er daarin vaak al te veel verklapt wordt. In dit geval was het erg prettig om iets meer te weten.
Het is handig om van te voren iets te weten over de Romeinse godenwereld, en om een korte samenvatting te lezen van de Illias en de Odyssee.
Een waarschuwing: er zitten twee stukken in waar heel veel personages langs komen die voor de Romeinen bekend waren. Als simpele lezer kun je daar weinig mee. Die stukken moet je gewoon ‘doorploegen’ en niet te veel proberen te begrijpen.
Samenvattend
Ik heb de Aeneis met plezier gelezen. Duidelijk een meesterwerk. Wel een boek waar je even voor moet gaan zitten en waar je iets van achtergrond bij nodig hebt. Maar dan, ook een boek vol wervelende emoties en krachtige beelden.
Als verhalenverteller begint het te jeuken om dit verhaal zelf te gaan vertellen!
Naar Moskou…
Mijn volgende boek is Anna Karenina, van Leo Tolstoj. 800 bladzijden dik. Ik herhaal: 800 bladzijden. Mamma Mia!
Ook ‘Aeneis’ (Vergilius) lezen?
Omdat ik de boeken in het engels lees en de Illiad en de Odyssee ook op mijn lijst staan, koos ik voor de goed vertaalde en mooie engelse boxset. In het Nederlands kun je vertalingen van Aeneis kopen onder de naam ‘Aeneis’ of als ‘Het verhaal van Aeneas’.
