Anna Karenina Leo Toltoj

Verhalenverteller leest: Anna Karenina (Leo Tolstoj)

De Engelse vertaling van Anna Karenina (Leo Tolstoj) was meer dan 800 bladzijden: 600 gram kloeke Russische literatuur.

Toen een interviewer aan de Amerikaanse schrijver William Faulkner vroeg: “Wat zijn de allerbeste drie romans ooit geschreven?”, zei hij:

“Anna Karenina, Anna Karenina en Anna Karenina.”

(advertentie)

Anna Karenina: een kijkje naar binnen

Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar,
elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze.

openingszin van ‘Anna Karenina’ (Leo Tolstoj)

Met deze legendarische openingszin steekt Tolstoj van wal. En in het boek echoed deze zin terug: elke liefde, elk gezin is op dezelfde manier gelukkig, en op zijn eigen manier ongelukkig.

Er is niet één hoofdpersonage. Bij zeven personages krijgen we een inkijkje in hun gevoelens, hun denken en hun leven. Ze zijn allemaal aan elkaar verwant, door familiebanden of huwelijken.

Eerlijk gezegd werkte Anna zelf me een beetje op de zenuwen. En ik ben niet de enige bij wie dat zo was. Mijn Russische vriendin vertelde me dat haar zusje van 16 ook Anna Karenina voor school aan het lezen was. En dat ze af en toe door het huis liep, voor zich uit mopperend en roepend: hoe kan ze zo dom / zo gek zijn?

Wat ik als verhalenverteller heel knap vind, is hoe Tolstoj je meeneemt in alles wat er omgaat in zijn personages. Je voelt wat ze voelen, je denkt mee met wat ze denken. Als schrijver en verteller moet je je daarvoor heel erg goed kunnen inleven in een personage.

De personages zijn ook herkenbaar. Zo herkende ik mezelf op verschillende momenten in het boek in Levin. Bijvoorbeeld op het moment dat hij jaloers was op een andere man die flirt met zijn vrouw. Wat moet je dan met die sterke gevoelens en alles wat je daaromheen denkt?

Na afloop van het boek ontdekte ik dat heel veel van wat Levin meemaakt, zelf precies zo meegemaakt is door Tolstoj.

Een kijkje naar buiten

Het boek speelt zich grotendeels af in Rusland, in de 19e eeuw. Alhoewel ik denk dat je Anna Karenina een tijdloos verhaal kunt noemen, is het ook sterk geworteld in zijn eigen wereld.

Vrijwel alle personages in het boek zijn rijk en welgesteld. Ze pendelen tussen Moskou, St. Petersburg en landgoederen daarbuiten. Luxe dinees, overal per koets heen en geld genoeg. Wat mij fascineerde was hoe ze elkaar om de haverklap briefjes stuurden per koerier. Ouderwetse appjes. 🙂

Het oogsten op het platteland, de paardenrace, het jagen in het moeras, de bijeenkomsten van de roddelende dames, het dansen in de balzaal, de nerveuze verkiezingen. Tolstoj tekent het uit, maakt er beelden van die je voor je kunt zien. Je krijgt mee hoe het leven was onder de rijke Russen.

Het boek & de film

Bij dit 100 beste boeken project kijk ik geen verfilmingen. Waarom niet?

Nou, en dat wil ik graag even een keer gezegd hebben: Ik geloof er geen barst van dat een paar uur durende verfilming van een meesterwerk net zoveel rijkdom kan overbrengen als in het meesterwerk zelf zit.

Natuurlijk kan een film op zichzelf een meesterwerk zijn. Anna Karenina is vele malen verfilmd. Maar onvergelijkbaar met het boek.

Ook ‘Anna Karenina’ (Leo Tolstoj) lezen?

Gewoon lekker zelf gaan lezen. Verwacht dat je er een tijdje mee bezig zult zijn. 🙂 Hieronder vind je links naar de Nederlandse en Engelse vertalingen van Anna Karenina.

Ondertussen ga ik verder met boek 8: Beminde van Toni Morrison.

Vergelijkbare berichten