Verhalenverteller leest: Huckleberry Finn (Mark Twain)
Ik heb hard gelachen en ik ben stil geworden van dit boek. Maar soms dacht ik ook: kom op, zeg, nu weet ik het wel.
Nadat ik bijna gevloerd was door Absalom, Absalom! van William Faulkner, was ik wel toe aan iets luchtigers. Gelukkig was het volgende boek in mijn 100 boeken project ‘De Avonturen van Huckleberry Finn’.
De televisieserie
Als kleine jongen zat ik eens per week op woensdagmiddag op de bank. Voor de tv, met grote ogen te kijken naar de avonturen van Tom Sawyer en Huckleberry Finn.
Ik herinnerde me nog vlagen hiervan, en begon dus enthousiast te lezen.
Het eerste waar ik achter kwam, was dat de meeste avonturen die ik me herinnerde uit het boek ‘De avonturen van Tom Sawyer‘ kwamen.
Alhoewel Tom Sawyer wel in het boek voorkomt, speelt de vriend van Tom, Huckleberry Finn, de hoofdrol.
Hilarisch
Omdat dit boek geschreven is door Huck zelf, maak je alles mee door de geheel eigen logica van Huck. Dat is bij vlagen hilarisch. Volwassenen proberen hem van alles bij te brengen, maar Huck denkt daar zijn geheel eigen dingen over. Ook de manier waarop hij met Tom sommigen in de maling neemt: kostelijk.
Ontroerend
Het boek is meer dan hilarisch. Door het boek heen kom je erachter wat Huck meemaakt met zijn alcoholische vader. Dat het beschreven wordt vanuit Huck zelf, die daar nog regelmatig vergoeilijkende gedachtes over heeft ook, maakt het des te heftiger. Soms moest ik het boek daarvoor even neerleggen.
Wat ook raakt is de band die zich ontwikkelt tussen Huck en de weggelopen slaaf Jim. Zonder dat er je bepaalde ideeën opgedrongen worden, krijg je mee wat de situatie in die tijd is en hoe mensen hier verschillend over dachten. En ook hoe we allemaal (blank of bruin), van binnen dezelfde mensen zijn.
Te lang doorgaan
Laat ik eerlijk zijn: er was ook heel wat wat me niet aansprak aan het boek. In sommige hoofdstukken kwamen andere personages voor, die gewoon niet zo boeiend waren. Dat ging dan 50 bladzijden door, terwijl ik na 10 bladzijden al wel zoiets had: nu weet ik het wel.
Het boek was ik las was nu zo’n 450 bladzijden. Wat mij betreft had het met 150 bladzijden minder een beter boek geweest. Schrappen, Mark Twain, schrappen!
Als verhalenverteller ben ik me hier erg van bewust. Want als ik tijdens het vertellen te lang door ga en mijn luisteraars verlies, is het hard werken om ze weer terug te krijgen.
Pareltjes
Het is heerlijk om op een vlot te leven, met de hemel er boven, helemaal bezaaid met sterren, en we lagen altijd op onze rug en keken naar hen en bespraken of ze waren gemaakt of dat ze net waren gebeurd.
Huckleberry Finn
We zeiden dat er toch geen enkel huis was dat zo fijn was als een vlot. Andere plaatsen voelen zo beklemmend en smoezelig, maar een vlot niet. Je voelt je zo vrij en relaxed en comfortabel op een vlot.
Huckleberry Finn
Ik wil ook op een vlot de rivier af varen!
Twee duizend jaar terug in de tijd
Voor mijn volgende boek ga ik twee duizend (2000!) jaar terug in de tijd. Ik ga me wagen aan de Aeneis van Vergilius. Gelukkig staat er voorin het boek een introductie! Die introducties lees ik altijd pas als ik het boek uit heb, maar deze keer maar even vooraf.
Lees mee: Aeneis, Vergilius.
Ook ‘Huckleberry Finn’ (Mark Twain) lezen?
(Het Engelse boek heette van origine ‘Adventures of Huckleberry Finn’, in het Nederlands heet het boek ‘De lotgevallen van Huckleberry Finn’, of ‘De avonturen van Huckleberry Finn’)
