Verhalenverteller uit Zeeland: Rudolf Roos

Zijn moeder vond hem tussen het helmgras in de Zeeuwse duinen. Grote blauwe ogen. Een pluk blond haar dat eigenwijs tegen de wind in stond.

Met zo’n begin kan het niet anders dan dat je in zijn verhalen de diepgang van de zee terughoort. Maar ook de zoutige uitspraken en het vrolijk rennen langs de vloedlijn.

Inmiddels vertelt hij al weer zo’n tien jaar verhalen en leert anderen dat met net zoveel inspiratie en plezier ook te doen.

Impressie

Als verhalenverteller neem ik je mee op reis in de mooiste verhalen.
Dat kan alleen omdat ik het zelf ontzettend leuk vind om verhalen te vertellen. 🙂

Tussen 2015 en 2022 werkte ik fulltime als verhalenverteller vanuit Almere. Ik trad veel op (100+ optredens per jaar) in basisscholen, o. a. via de lokale cultuurmakelaar Collage Almere, verzorgde workshops op onderwijsdagen en gaf trainingen bij de Vertelacademie in Utrecht en Zwolle.

In 2022 verhuisde ik terug naar Zeeland, waar ik ook opgroeide. Sindsdien ben ik mijn culturele netwerk als verhalenverteller hier weer aan het opbouwen.

C. V.

  • Ik ben gediplomeerd leerkracht, lesgegeven in groep 4-7, 2009 – 2015, 2022-2024
  • Ik voltooide met succes de leerroute ‘Vertellen voor een Groot Publiek’, Vertelacademie 2009 – 2013
  • Ik voltooide met succes de training ‘Storytellers teach Storytelling’, Vertelacademie, 2014 – 2015
  • Ik won de titel van Nederlands Kampioen Speechen, Toastmasters 2013
  • Ik won de titel van Jonge Verteller van het Jaar, Stichting Vertellen, 2014
  • Ik behaalde het examen Certificate of Proficiency in English C2 (highest level), Cambridge English, 2018

Online ben ik veel in het Engels actief, o. a. met:

Q & A

Hoe ben je verhalenverteller geworden?

Ik schreef een uitgebreide blog over hoe je verhalenverteller kunt worden en daar zit mijn persoonlijke verhaal in verwerkt.

Waar heb je zoal verhalen verteld?

in tenten op festivals in Nederland en Duitsland,
in schoolklassen, speelzalen en bibliotheken door heel Nederland
rond kampvuren op campings en in boerenschuren,
bij evenementen van bedrijven, vaak rondom de maaltijd
en in studio’s en lokalen bij trainingen en workshops
en in Moskou, maar dat… is een heel ander verhaal 😉

Waar kan ik je zien optreden?

95% van wat ik doe is niet toegankelijk voor publiek. Denk aan vertellen op een basisschool, training van een team of het geven van cursus.

Wil je me een keer in actie zien om me evt. te boeken? Stuur me een mailtje.

Waar vind ik een overzicht met de trainingen die je geeft?

Ik werk bij cursussen, workshops en trainingen altijd samen met andere organisaties. Die doen de PR, werving, praktische organisatie e.d.

Heb je een concrete vraag over trainingsmogelijkheden? Stuur me een mailtje.

Mijn Filosofie als Zelfstandig Kunstenaar

  • Ik werk graag met mensen die graag met mij werken.
  • Ik heb geen concurrentie, alleen collega’s die andere mooie dingen maken.
  • Bij hoge kwaliteit hoort een passende prijs.
  • Voor bestaande partners doe ik met plezier iets extra.
  • Vrolijkheid is belangrijk, complimenten worden gewaardeerd en we communiceren prettig en professioneel.

De schildpad

Ik denk vaak aan deze fabel. De meeste mensen overschatten wat ze in 6 maanden kunnen bereiken, maar onderschatten wat er in 6 jaar mogelijk is.

De haas moest altijd lachen wanneer hij de schildpad zag lopen. Zo langzaam.

De Schildpad & De Haas - Favoriet verhaal van Verhalenverteller Rudolf Roos
Langzaam duurt het langst

“Ik begrijp wel waarom jij nooit ergens heen gaat. Tegen de tijd dat je er bent, kun je al weer aan de terugreis beginnen.”

De schildpad lachte. “Ik ben niet zo snel,” zei hij, “maar toch durf ik te wedden dat ik eerder aan de overkant van dit grote veld ben dan jij. Wedstrijdje doen?”

“Prima!” riep de haas en meteen sprong hij er vandoor. De schildpad hobbelde er achteraan.

Het was warm. Midden in het veld werd de haas slaperig en moe van het rennen. “Weet je wat,” dacht hij. “Ik doe even een tukje onder die heg hier. Zelfs als die schildpad me onderwijl voorbij loopt, heb ik hem in een flits weer ingehaald.”

Toen de haas wakker werd keek hij rond. Geen schildpad te bekennen. En het was al later dan hij dacht.

Als een pijl uit een boog schoot hij over het veld. Eindelijk zag hij de schildpad. Een halve meter voor de bomenrij. Met een geweldige eindsprint stoof de haas erop af. Maar hij was te laat.

“Zie je nou wel,” zei de schildpad. Maar de haas had geen adem meer om te kunnen antwoorden.